Biografie

Begin jaren tachtig kwam een Hollandse jongen in het diepste Zuiden van Spanje aan. In het verblindende licht van Andalusië vond hij langs gortdroge paden zijn weg. De stegen en cafés van Sevilla werden zijn thuis, de flamenco zijn taal. Eenmaal terug zag hij de pracht van de bevroren rietkragen aan de Hollandse horizon en wist: ik ben een waterdrager. Ik zal de kurkeiken op de Andalusische vlakte met mijn gitaarmuziek besprenkelen, de jasmijnbomen laten bloeien en de Spaanse warmte mee terug nemen naar mijn land onder

de zee.

Eric, zoon van kunstschilder Wim Vaarzon Morel, kreeg op zijn zestiende jaar les van Paco Peña op het 7e Rencontres de la Guitare in Frankrijk. Geïnspireerd door dit evenement, en omdat hij Paco de Lucía in Carré had gehoord, trok hij op negentienjarige leeftijd naar Spanje, waar hij twee jaar woonde en werkte in Madrid en Sevilla. Dat was het begin van zijn professionele vorming die hem bracht langs vele concert- en theaterpodia in binnen- en buitenland, langs talloze samenwerkingen met musici, acteurs, kunstenaars en theatermakers van internationale faam en dat heeft hem gemaakt tot de authentieke en veelzijdige flamencogitarist, theatermaker en componist die hij nu is. Volgens HP De Tijd "zijn instrument lijkt bespannen met de snaren van zijn ziel; altijd trouw aan zichzelf gebleven ontroeren zijn energie, eigenzinnige invoelendheid en muzikale schilderingen zijn publiek steeds weer". Ieder jaar bespeelt Eric de Nederlandse concert- en theaterpodia met een nieuw programma waarin de door hemzelf gecomponeerde muziek centraal staat. Hij laat zich voor zijn theaterprogramma’s veelal inspireren door het werk van beeldende kunstenaars door de eeuwen heen.

In 2010 schreef Eric de opera ‘El Greco de Toledo’, een muziek theaterstuk geïnspireerd door het leven en werk van de schilder El Greco. De Volkskrant gaf vijf sterren en schreef: “Dat Eric Vaarzon Morel een fantastische flamencogitarist is, wisten we allang, maar met deze opera maakt hij bovendien veel indruk als componist en arrangeur. Ook heeft hij een scherpe neus voor talent en hoe dat kan schitteren. Het contrasteren van stemmen uit de flamenco en de klassieke muziek is een geweldige vondst (…). Het verwerken van jazzinvloeden in de flamenco is al vaker gedaan, maar niet vaak zo overtuigend als nu.”

In samenwerking met het Concertgebouw Jazz Orchestra voerde Eric zijn composities uit in o.a. het Concertgebouw Amsterdam en het Bimhuis.

Eric heeft de flamencogitaarmuziek ingespeeld voor de speelfilm Leef! en de telefilm Het Schnitzelparadijs.

Eric trad geregeld op in radio- en televisieprogramma’s, waaronder Vrije Geluiden, Podium Witteman, De Wereld Draait Door, Matthijs gaat Door (zie youtubefilmpjes op deze site en recentelijk De Muziekfabriek radio 4 klassiek met Jet Berkhout op zaterdag "La Quinta de B."). Hij werkte mee aan documentaires zoals "De Nieuwe Stradivarius" van POS productions, Wilfried De Jong gebruikte zijn muziek voor documentaires over Spaanse wielrenners als "El Aguila de Toledo" Bahamontes en Pedro Horillo.

Als hoofd- en bijvakdocent flamencogitaar aan de klassieke afdeling van het Conservatorium van Amsterdam stimuleert Eric jong talent.

‘Ook daarom hou ik van flamenco: het stimuleert de vrije geest. Ik ben steeds meer mijn eigen muziek gaan maken, en heb uiteindelijk mijn kunstenaarschap gevonden, hoe pretentieus dat misschien ook klinkt. Al is de zoektocht natuurlijk nooit ten einde.’ NRC, 10 januari 2015

Chronologisch overzicht

Eric Vaarzon Morel (1961), zoon van kunstschilder Wim Vaarzon Morel, kreeg op zijn zestiende jaar les van Paco Peña op het 7e Rencontres de la Guitare in Frankrijk. Geïnspireerd door dit evenement trok hij op negentienjarige leeftijd naar Spanje, waar hij twee jaar woonde en werkte. Hij studeerde klassiek gitaar aan het Conservatorium in Utrecht.

In de jaren tachtig toerde Eric met de Zwitserse groep Flamencos en route door Europa. Als vast lid van de Cuadro Flamenco bespeelde hij zes jaar lang de Nederlandse theater- en concertpodia. Met zijn eigen band Chanela vestigde hij zijn naam als flamencogitarist. Het cd album "Flamenco de hoy" uit 1992 is opnieuw uitgebracht op vinyl LP ism Concerto Records.

In 1999 componeerde en speelde Eric de muziek voor de muziektheater-productie De Ongelukkige, geschreven door Abdelkader Benali. 

            *Soefi/flamenco te beluisteren op Spotify!

In de seizoenen van 1999 tot en met 2002 was Eric speciale gast in de theaterprogramma’s van Flairck: Symfonie van de oude Wereld, Circus Jeroen Bosch en Lucía de Moucheron.

In 2003 speelde Eric met Eric Vloeimans onder andere het Concierto de Aranjuez in het muziekprogramma Miles of sketches of Spain. Het Parool schreef daarover: "Zo hoort het: alle details, van de miniemste snarentrilling tot de geringste aanzet van een ademstoot, kraakhelder en in balans.(…) Als je het niet met eigen ogen zou zien, zou je bijna denken dat hier wordt gewerkt met midisequencers". Begin 2005 speelde Eric & Eric dit programma met het Zappstrijkkwartet. "De klankschilders maken hun eigen schetsen: een vleugje jazz, een veegje flamenco, Moorse invloeden..., veel donkere tonen (tonos negros) en een boventoonspectrum dat een geheel eigen leven gaat leiden in de fantasie van de luisteraar" (Trouw).

Eric speelde een aantal jaren in de formatie de Five Great Guitars, in dit programma werden pop, jazz, folk, latin en flamenco samengebracht. Van dit programma verscheen een live-album.